ακάθαρτος

-η, -ο (Α ἀκάθαρτος, -ον)

1. αυτός που δεν είναι καθαρός, ο βρόμικος, ο λερωμένος

2. (για τον αέρα) ο μολυσμένος

3. ακάθαρτος στην ψυχή, διεφθαρμένος

4. αυτός που δεν έχει καθαρθεί, δεν έχει εξαγνιστεί

5. (για υγρά ή στερεά) εκείνος που περιέχει ξένες ή περιττές ουσίες, ο ακαθάριστος*

6. (Εκκλ. φρ.) «ακάθαρτον πνεύμα» — ο διάβολος

(ΜΝ) (για ζώα και πτηνά) αυτός που δεν τρώγεται το κρέας του

νεοελλ.

1. αυτός που δεν έχει καθαρθεί με το βάπτισμα, ο αβάφτιστος (αποδίδεται σε Ιουδαίους και Μωαμεθανούς)

2. (για γυναίκα) εκείνη που βρίσκεται στην περίοδο τής εμμήνου ροής

αρχ.

1. εκείνος που δεν έχει καθαρθεί με ειδική τελετουργία

2. (για τροφές) η απαγορευμένη από τον Μωσαϊκό Νόμο

3. (για γυναίκα) αυτή που παρουσιάζει καθυστέρηση στην εμμηνορρυσία

4. (για συμβάντα) όποιο δεν έχει ξεκαθαρίσει και παραμένει ανεξήγητο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + *καθαρτός < καθαίρω.

ΠΑΡ. ακαθαρσία

αρχ.

ἀκαθαρτίζομαι.

ΣΥΝΘ. ακαθαρτοφαγία].